Van Adelaide naar Darwin

Op voorhand voorspel ik alvast dat mijn blog deze keer veel te lang gaat worden… Zoveel beleefd de afgelopen weken. Na een kort nachtje werd ik ruim twee weken geleden opgepikt om richting de Outback te vertrekken. We waren met een groep van tien, heel fijn! Voordat de zon zijn uiterste hoogte had bereikt was ik nog niet te genieten. De tourguide was echter al wel op dreef, dus waren we veel te vroeg in de ochtend al spelletjes aan het spelen... Even omschakelen om met een groep te reizen ;-) Gelukkig hadden we verder een vrij relaxt eerste dagje. Er stond alleen een korte hike in het Mount Remarkable National Park op het programma. Niet heel spectaculair, maar toch mooi om even 'mee te pakken'. 's Avonds tijdens het diner werd ons medegedeeld dat we de volgende ochtend om 4 uur bij het ontbijt werden verwacht. Er moesten namelijk heel wat kilometers afgelegd worden richting Coober Pedy. De eerste wekker ging om 3.15 uur. De mijne ging een uurtje later. Geen stress... Ik stond precies op de afgesproken tijd klaar bij de bus. Ik verkoos een paar snooze kwartiertjes boven een ontbijtje. Daarnaast moest ik hoognodig wat gewicht uit mijn tas zien kwijt te raken. Ik had namelijk een flinke voedselvoorraad aangelegd, omdat ik dacht dat ik de wereld uit zou gaan richting de Outback. Uiteindelijk bleek ik iets te veel bij elkaar gehamsterd te hebben... Mijn motto: je kunt nooit genoeg eten bij je hebben. Inmiddels begint mijn motto ook iets meer vastere vormen aan te nemen… ;-)

Dag twee begon zeer relaxt; de eerste uren reden we in het donker, oordoppen in, een beetje snoozen... Het was best goed te doen. Rond de middag kwamen we aan in Coober Pedy. Deze plaats staat bekend als “de opaalhoofdstad van de wereld”. Daarnaast is Coober Pedy bijzonder omdat het grootste gedeelte van de bevolking in ondergrondse huizen woont. Dit vanwege de extreme hitte. Eigenlijk zijn het meer huizen die gebouwd zijn in rotswanden. Ook wij sliepen in zo'n huis 'onder de grond'. Echt een verademing, want wat was het daar heet. Na ons 'bunkhouse' te hebben verkend kregen we een rondleiding in een ondergrondse mijn, inmiddels een museum. ’s Middags brachten we een bezoekje aan het Josephines Gallery & Kangaroo Orphanage. Dit is een weeshuis voor dieren die om de een of andere reden niet meer in de natuur kunnen leven. Hoogtepunt van dit bezoekje was toch wel de ontmoeting met Boris, een baby weeskangoeroe. Iedere vier uur wordt hij gevoed met de fles, en dat maaaaanden lang. Zo geweldig om te zien met hoeveel passie de eigenaar voor de dieren zorgt.

Wie vroeg opstaat heeft nog wat aan de dag, dus aan het einde van de middag mochten we zelf ‘het veld’ nog even in, op zoek naar opaal. Geen grote buit, maar ik heb er toch een leuk souvenirtje aan overgehouden. ’s Avonds stond er pizza op het menu en uiteindelijk lag iedereen vrij vroeg in z’n nest.

Vroeg opstaan bleek geen uitzondering te zijn. Aan het einde van de trip raakte ik er zowaar aan gewend. Tijdens de derde dag moest er weer een heel eind gereden worden. Dit keer richting Kings Canyon. Hier hadden we ’s middags lekker even wat quality time bij het zwembad. Heel erg welkom! Op dag drie beleefden we ook ons eerste kampeer avontuur; slapen in een swag. Een swag is eigenlijk een soort slaapzak met een matrasje erin. Met name de dames, inclusief ikzelf, waren vooral bezorgd over dingo's, slangen, spinnen en schorpioenen. Zeker nadat onze tourguide had verteld dat we al het eten goed moesten opbergen in verband met de dingo's. Ook vertelde hij dat iemand een keer zijn schoenen was kwijtgeraakt, die hij naast de swag had uitgedaan (het 'hoe en wat' blijft natuurlijk een raadsel). Voor de zekerheid dus alles maar binnenboord. Eenmaal in de swag was ik al mijn zorgen snel vergeten. Wat was het fantastisch, in slaap vallen onder de meest mooie sterrenhemel die ik ooit heb gezien; miljoenen sterren… de Milky Way zo ongelooflijk helder… vallende sterren… Wat kun je nog meer wensen op zo’n moment? Even helemaal niks! Het was zo gaaf! In de verte hoorde ik een 'wolf-achtig' gejoel (dingo?), maar het kon me niet schelen. Ik heb die nacht geslapen als een roos.

En dan Kings Canyon... Wederom een geweldige ervaring. Nog voor de zon opkwam startten we onze hike. Mooi om te zien hoe de kleur van de rotsen veranderde door de opkomende zon. Het was een super hike van iets meer dan drie uur. Er werd ons geadviseerd om tijdens de hike een liter water te drinken per uur in verband met de hitte en droogte. Na een uur begon ik braaf aan mijn tweede liter, maar dat zorgde uiteindelijk wel voor een beetje ongemak; geen wc’s, te veel toeristen, geen beschut plekje… Gelukkig is het uiteindelijk allemaal goed gekomen ;-)

Tien uur in de ochtend voelde als het einde van de middag (wat normaal gesproken ook wel klopt, 6 uurtjes nadat ik opsta)… Tassen inpakken, alles inladen en weer lekker genieten van een paar uurtjes airco in ons busje. Op naar de nummer 1 van mijn wensenlijstje; de Uluru! Voor sommige mensen is het niet meer dan een grote, bruine rots… Ik vond het echt iets magisch hebben. Toen we aankwamen kreeg ik echt kippenvel. De cultuur van de Aboriginals, de verhalen over de Uluru, de verschillende kleuren door de zon… Dit alles maakte het tot een unieke ervaring. Als eerste bezochten we het cultureel centrum. Tijdens de overige dagen hadden we genoeg tijd om de rest van het Uluru-Kata Tjuta National Park te verkennen. We hebben geen zonsopkomst en -ondergang gemist. Ook hebben we de Kata Tjuta bezocht. Hier hebben we werderom gehiked en eerlijk toegegeven; de omgeving is veel mooier dan het gebied rondom de Uluru. Ik had alleen niet hetzelfde bijzondere gevoel. Tijdens onze laatste dag hebben we de wandeling rondom de Uluru gemaakt. Dat was 11 km in totaal… Ik heb 1 km gesmokkeld, omdat ik de dag ervoor met mijn voet in de filter van het zwembad was gevallen (deksel zat blijkbaar niet goed vast). Dat was uiteraard ontzettend grappig voor iedereen die het zag gebeuren. Jammer dat niemand het heeft gefilmd, was een leuke video geweest voor the funniest home videos. Echt weer iets voor mij. Beetje jammer dat ik er na twee weken nog steeds last van heb. Al met al mocht dat de pret natuurlijk niet drukken.  

Eenmaal aangekomen in Alice Springs was iedereen compleet gesloopt. Ondanks de gave kampeer ervaring kon ik mijn bed en heerlijke regendouche daarom ontzettend waarderen. We hebben als afscheid nog gezamenlijk een hapje gegeten en ik ben uiteindelijk op tijd gaan slapen. Het was een super mooie trip met een geweldige groep!

De volgende dag werd ik uiteraard gewoon weer om 4 uur wakker, maar deze keer kon ik lekker blijven liggen. Als iemand wil weten hoe Alice Springs was… ik kan er geen antwoord op geven; ik heb de hele dag niks gedaan!

Na mijn rustdag was het tijd voor de laatste trip richting Darwin. Ik had gekozen voor een ‘low budget’ tour van drie dagen, want wat gaat het hard met de dollars hier. Drie medereizigers uit de vorige groep deden dezelfde tour. Gezellig! Achteraf ben ik blij dat ik niet heb gekozen voor de duurdere variant van zes dagen. Het weer was namelijk niet echt super (vanwege het regenseizoen) en toch heb ik alles gezien wat ik wilde zien. In het zuiden van Australië hebben ze, net zoals bij ons vier seizoenen. In het noorden maar twee; wet season en dry season. Op dit moment is het wet season en dat was al vrij snel te merken toen we vanuit Alice Springs richting het noorden reden; bewolkt, hier en daar een regenbui, maar het was vooral erg warm en benauwd. Tijdens de eerste dag konden we er alvast een beetje aan wennen. Ik moest wel meteen weer afkicken van mijn heerlijke regendouche want het werd wederom een kampeer avontuur. Op dag één hadden we nog een redelijke douche, op dag twee gingen we echt ‘back to basic’. De waterleiding bleek stuk, dus we hadden geen douche en geen wc tot onze beschikking. Je behoefte doen in de bosjes wordt toch wat minder aantrekkelijk als je net is verteld dat je je zaklamp moet gebruiken vanwege de slangen. Wat hebben we gelachen de volgende dag. We sliepen namelijk in hutjes, enkel bedekt met gaas. We konden dus alles horen van elkaar en sommige reismatties hadden er duidelijk last van dat ze niet naar de wc konden haha...

Ok, genoeg details! Nu even over de hoogtepunten van mijn tour richting Darwin. De eerste dag: Devils Marbles, ofwel “knikkers van de duivel”. Dit zijn mega grote keien, met een doorsnee variërend van enkele decimeters tot wel zeven meter. Heel apart! De lokale Kaytetye-Aborigines noemen dit gebied Karlu Karlu. De keien zijn voor hen de eieren van de Regenboogslang, die hier in de Droomtijd is geweest. Karlu Karlu is dan ook een heilige plaats voor de Aborigines.

’s Avonds genoten we van een heerlijke bbq en een borrel bij het kampvuur. Het is dat we weer vroeg op moesten (uitslapen in vergelijking met voorgaande dagen), maar eigenlijk had niemand er zin in om naar bed te gaan. Door de regen was het zo benauwd geworden. Uiteindelijk besloot ik het matrasje uit mijn swag te halen en daarop te gaan liggen. Uiteraard pas nadat ik alles grondig had ingesmeerd met mijn insectenmiddeltje ;-) Wonder boven wonder viel ik toch snel in slaap.

De volgende ochtend werd ik door de onweer gewekt. Even dacht ik dat het iets was afgekoeld, maar een kwartier later stond het zweet alweer op mijn rug (kan ook door de onweer komen, held dat ik ben). Al dat zweet konden we weer afspoelen in de Mataranka Thermal Pools; een warmwaterbron waar ze een zwembad van hebben gemaakt. Hij water stroom vanuit een klein beekje het zwembad in. Ondanks dat ik me er iets meer van had voorgesteld was het echt een verademing om een uurtje te badderen. Fijn dat de krokodillen, die in dit gebied leven, ons met rust hebben gelaten :-) Na een waterrijk dagje (ook tijdens de lunch hadden we de beschikking over een zwembad) op naar onze volgende camping. Daar moesten we het dus weer even zonder water doen, zoals ik al schreef.

Dag drie beloofde een iets actiever dagje te worden. We brachten een bezoekje aan Katherine Gorge. Helaas was de lange hike in Katherine Gorge gesloten vanwege het regenseizoen. Onze wandeling was maar een klein uurtje, waar ik achteraf gezien stiekem wel blij mee was. Het was namelijk zo benauwd. Hitte en regen… Ik ben er inmiddels achter dat ik er niet tegen kan. Katherine Gorge is een rotskloof van vijftig kilometer, waar de Katherine rivier doorheen stroomt. Tot voor kort werden er hier tijdens deze tour ook kano tochten gehouden. Er werd beweerd dat er geen zoutwater krokodillen zouden zijn in dit gebied, maar inmiddels hebben ze er toch een paar gespot. Twee weken geleden nog een van drie meter. Geen kano's meer in de rivier dus! Je zou ze maar tegen komen in je wiebelige bootje…

Na de wandeling was het weer even tijd voor een relax-moment; op naar de Edith Falls. Daar hebben we een frisse duik in het water genomen. Puur genieten! De tourguide verzekerde ons dat hier geen krokodillen zouden zijn. Ik heb niet helemaal begrepen waarom niet, maar ik geloof dat ze niet in dat gebied konden komen omdat het hoger gelegen lag. We konden dan ook niet zwemmen bij de lager gelegen watervallen verderop. Uiteindelijk vertrouw je er maar op dat de tourguide weet wat hij doet. Ach, en we waren met 16 personen… 6% kans dat je wordt opgegeten door een kroko is niet zoveel… toch? ;-)

Aan het einde van de dag kwamen we aan in Darwin, wederom gesloopt. We hebben die avond lekker gegeten met elkaar en een paar drankjes gedronken. De tour was natuurlijk minder spectaculair in vergelijking met de tour in de outback, maar ik heb het prima naar mijn zin gehad!

Uiteindelijk ben ik na drie dagen Darwin ontvlucht. Ik kon echt niet tegen het klimaat. Vijf minuten buiten en het zweet gutste uit mijn lijf. Ik wist natuurlijk wel dat het daar benauwd en warm was, maar ik had niet verwacht dat het zo erg zou zijn. Ik heb nog een poging gedaan bij een aantal hotels of ze een baantje voor me hadden... Zonder succes. Verder heb ik in Darwin uiteindelijk weinig gezien. Best jammer want er schijnen een paar mooie nationale parken te zijn. Na drie dagen te hebben gebivakkeerd in mijn kamer (met airco) besloot ik terug te vliegen naar Sydney. Wie weet ga ik nog een keer terug naar het noorden.

Inmiddels heb ik ook Sydney alweer verlaten. Ik voelde me een beetje verloren in de grote stad, heb daar alles al gezien wat ik wilde zien en ook een baan vinden bleek lastig. De zomer is voorbij dus er zijn heel veel backpackers die hun bankrekening weer aan moeten vullen. Ik verblijf nu in Newcastle, waar ik in ieder geval gratis kan verblijven in ruil voor wat schoonmaakwerkzaamheden. Het geeft me wat meer tijd om iets beters te vinden. 

Ik hoop dat jullie nog steeds wakker zijn want ik geloof dat ik vier A4-tjes heb vol getypt! Tot de volgende keer maar weer :-)