Carpe Diem

Vier maanden in Byron Bay; over de helft, maar een heerlijk vooruitzicht met nog twee maanden te gaan. Het gaat nog steeds lekker hier. Ik heb niet heel veel bijzonders te vertellen, maar het is wel weer even tijd voor een update.

Surfen
De liefde is zeker nog niet over, maar stond wel even op een laag pitje. Ruim een maand geleden, natuurlijk net vlak voordat ik mijn eerste voetbalwedstrijd zou gaan spelen, een rare 'move' gemaakt op mijn surfboard. Dit keer moest mijn ‘goede’ knie het ontgelden. Vorige week ben ik eindelijk weer begonnen. Het is zo fijn om lekker in het water te dobberen en actief bezig te zijn. Een kleine kanttekening is wel dat ik soms een beetje nerveus wordt van het idee dat er haaien kunnen rondzwemmen. Een paar weken geleden nog werd de surfles van mijn kamergenoot halverwege beëindigd omdat er een haai zou zijn gespot. Volgens mijn voetbalcoach hoef ik me niet zoveel zorgen te maken. Zijn motto: no worries, ‘haai’ is gewoon een ander woord voor een ‘grote vis’. Geruststellende gedachte toch? 

Voetbal
Een slechte timing wat betreft mijn surfincidentje; ik keek er zo naar uit om mijn 'debuut' voor de Wildcats te maken. Uiteindelijk heb ik het nog geprobeerd, maar het werd toch een beetje een teleurstelling aangezien ik geen bal heb geraakt. Na twee weken rust weer getraind en inmiddels speel ik weer lekker mee met de wedstrijden. Ik geniet er volop van. We hebben een leuk team en iedereen wordt op een super positieve manier gestimuleerd. Wat ook fijn is, is dat ik veel fitter ben sinds ik in Byron leef. In Nederland kon ik met moeite tien minuten voetballen op een half veld, inmiddels speel ik 90 minuten op een groot veld. Niet meer als spits, maar ik heb mijn plekje gevonden als linkshalf.

Werk
Een tijdje terug besloot ik om in mijn hostel te gaan werken in ruil voor accommodatie. Zo kon ik eindelijk een beetje sparen. Veertien uur werken in de weekenden als ‘nightmanager’. Dat klinkt heel wat, maar het hield eigenlijk niet meer in dan schoonmaken. Na vijf weekenden had ik er helemaal genoeg van. In twee nachten kreeg ik bij elkaar opgeteld net zoveel slaap als normaal in één nacht. ‘s Avonds werken van 21.00 tot 24.00 uur, ‘s morgens van 6.00 tot 9.00 en ‘s nachts moest ik mijn bed uit om de dronken lawaaimakers stil zien te krijgen. Daarnaast had ik mijn andere werk erbij en voetbal op zondag. Op maandagochtend, na mijn laatste ochtenddienst, was ik compleet gesloopt. Ik werk nu weer gewoon als 'housekeeper'. Mijn collega gaat vier weken op vakantie dus ik kan iets meer uren werken. Ook ga ik haar baan als afwasser in een restaurant overnemen. Even cashen voordat ik mijn trip richting Cairns vervolg :-) 

Hostel life
Helaas zijn er de afgelopen weken veel leuke, lieve, gekke, gezellige ‘hostelvrienden’ vertrokken. Heel jammer want we hadden zo’n leuke groep. Het is soms echt moeilijk om steeds weer gedag te moeten zeggen, zeker omdat ik hier zo lang zit en dus mensen blijf uitzwaaien. Gelukkig heb ik nog een aantal vertrouwde mensen om me heen, waaronder ‘mede-Dutchie’ Kim en Brody uit Canada.
In het hostel is het nog steeds erg rustig. Af en toe heb ik mijn kamer zelfs een aantal nachten voor mezelf. Op sommige momenten komt dat wel héél erg goed uit. Zo kon ik vorige week even lekker bijkomen nadat ik de kamer deelde mijn lieve, maar ook gigantisch snurkende, kamergenoot. De gemiddelde leeftijd in mijn kamer steeg ineens van 27 naar 67... Twee oudere dames, dat was ik natuurlijk niet gewend. De hipsters met kant en kleur, die normaal gesproken over de bedrand van mijn ‘roomies’ hangen, moesten plaatsmaken voor grote, huidskleurige onderbroeken. Die onderbroeken waren natuurlijk het probleem niet, maar de nachten waren een ramp. Zelfs mijn oordoppen konden het gesnurk niet dempen. Eén nacht ben ik zelfs een andere kamer ingeslopen om daar te gaan slapen (voordeel van mijn hostel baantje; het hebben van de master key). Gelukkig werd ik wel overladen met chocolade. Waarschijnlijk een goedmakertje voor mijn gebroken nachten ;-)

Dat was het weer voor nu. Nog vier maanden genieten van dit mooie land, de Australische winter en dit ontzettend vrije gevoel. Vrijdag ben ik jarig en mag ik eindelijk mijn pakketje uit Nederland openmaken. Het ligt al twee weken onder mijn bed dus mijn geduld is flink op de proef gesteld. Ik kan niet wachten!!

Cheers!