Stop de tijd!

Soms wil ik schrijven over van alles en nog wat, maar zodra ik probeer iets op papier te krijgen ben ik inspiratieloos. Zo ook de afgelopen weken. Soms typ ik wat in mijn notities, laat het weer even rusten, ga er een week later weer mee verder, om vervolgens een compleet nieuw verhaal te typen... in een half uurtje tijd. 

Bij deze dus maar weer verder met waar ik gebleven was; mijn geheimzinnige verjaardagspakketje uit Nederland, weggestopt onder mijn stoffige hostel bed... Aangezien 2,5 week wachten een hele opgave was, wilde ik het natuurlijk gelijk openmaken op 4 augustus om 00.00 uur. Toch bleef het pakket uiteindelijk nog liggen tot de volgende ochtend aangezien mijn hostel matties andere plannen hadden. Ik moest op mijn verjaardag zelf een wedstrijd voetballen dus namen Kim, Brody, Caitlin en Lydia me de avond van tevoren mee uit eten. Dat was al een gezellig geniet momentje, maar het werd uiteindelijk nog beter... rond middernacht werd er happy birthday voor mij gezongen in de kroeg (zie video) en toen ik 's nachts thuiskwam bleek alles rondom mijn kamer te zijn versierd. Super lief! Ik voelde me op en top jarig. Aangezien ik inmiddels al wel een beetje tipsy was bleef mijn Hollandse verrassing nog even ongeopend. Helaas moest er gewoon gewerkt worden de volgende ochtend. 'Vroeg' op en onder het genot van een broodje hagelslag (Aldi had Hollandse week) mijn pakketje en de kaarten die daar inmiddels bij waren gekomen openmaken. Wat ontzettend leuk dat zoveel mensen de moeite hebben genomen om mij iets persoonlijks te sturen... Zoveel kaarten, brieven en cadeautjes, echt ontroerend! Het voelde alsof iedereen even heel dichtbij was. Mochten de bedankjes inmiddels nog niet zijn overgekomen/overgebracht dan wil ik bij deze alsnog doen ;-)
Na dit alles bleven de verrassingen komen. Zo werd ik op mijn werk naar het kantoor gelokt met een doorzichtige smoes. Toen ik de trap afliep hoorde ik iedereen al zingen. Op tafel stond de beste verjaardagstaart die ik ooit heb gezien; een bodem gevuld met chocolade, daarbovenop een dikke laag room en verse aardbeien en bessen 'on top'. Wauw! Dat maakte het feit dat ik moest werken meer dan goed. Uiteindelijk de dag goed afgesloten met mijn voetbalteam; tijdens de 'groepshug' vlak voor de wedstrijd wederom de 'Birthday Song' voor mij en dankzij perfect teamwork wonnen we van de koploper met 4-1. Al met al een onvergetelijke verjaardag!!

Dat alles is alweer weken geleden. Intussen zit mijn baantje als afwasser er ook weer op. Het was fijn om even wat extra Dollars te verdienen, maar om de een of andere reden ga ik altijd toch weer leven naar de limiet van mijn pinpas. Een extra drankje in de kroeg, een nieuwe bikini, uit eten... Laten we het er maar op houden dat ik ervan genoten heb :-) 
Ook het voetbalseizoen is sinds vorige week ten einde. Ik speelde uiteindelijk voor dames 1 en 2, dus het waren mega drukke weken. Het kwam regelmatig voor dat ik drie wedstrijden per week speelde. Hier in Australië is er geen kampioen na het spelen van de reguliere competitie, maar worden er nog finales gespeeld (een soort nacompetitie maar toch anders). De teams in de top vijf spelen uiteindelijk voor het kampioenschap. De eerste drie teams kunnen het zich veroorloven om één keer te verliezen. In mijn ogen een beetje een vreemd systeem, want je kunt een heel goed seizoen spelen en het uiteindelijk in twee wedstrijden compleet verknallen. Zo ging het ook met mijn team. Nauwelijks verloren in de competitie de laatste maanden, in de finales na twee verloren wedstrijden uitgeschakeld. Het avontuur met dames 1 ging nog een week langer door, tot de halve finale. Helaas zelf geen gelukkige wedstrijden gespeeld dus al met al heb ik het seizoen een beetje teleurstellend afgesloten. Dat neemt niet weg dat ik er onwijs van heb genoten om hier te mogen voetballen en ik ben er trots op dat ik weer wat van mijn voetbalkwaliteiten heb herontdekt. 

Inmiddels ben ik tien maanden in Australië en het lijkt alsof de tijd in mijn laatste maanden ook tien keer sneller voorbij vliegt dan voorheen. Twee weken geleden ben ik verhuisd naar een plekje waar ik mijn eigen kamer heb. Ook al is het nog maar voor een korte tijd, het bleek de moeite meer dan waard te zijn. Ik deel het huis met een stelletje uit Engeland en een Australische jongen (geen potentiële cowboy ;-)). Nu ik niet meer hoef te voetballen ben ik weer lekker aan het surfen. De liefde is helemaal terug. Het gaat telkens beter; afgelopen week voor het eerst op een 'ongebroken' golf blijven staan. Genieten! Daarnaast gaat de temperatuur alweer richting de 30 graden dus ik kan weer lekker zonder wetsuit in het water ploeteren. Het leven in Byron is zo relaxt! Aan de ene kant wil ik de tijd stopzetten zodat ik oneindig kan genieten van het leven hier, aan de andere kant kan ik niet wachten om iedereen thuis weer te zien. Weer gezellig bijkletsen met iedereen, knuffelen met de kleintjes, op kraamvisite, even op de fiets naar oma voor een bakkie koffie, genieten van mam’s kookkunsten... en zo kan ik nog wel even doorgaan. Natuurlijk mis ik het leven in Nederland. Daartegenover staat dat ik hier in Byron in de afgelopen maanden ook een leventje heb opgebouwd; vrienden gemaakt, een leuke werkplek gevonden, gevoetbald met de Wildcats, geleerd om te surfen, de leukste winkeltjes en koffietentjes ontdekt... Ik voel me hier zó op mijn gemak! Toch zal ik binnenkort afscheid moeten nemen van dit alles, omdat ik richting Cairns ga reizen. Wel heb ik het aantal weken om dat te gaan doen iets ingekort. Zes weken is eigenlijk te lang voor dat laatste stukje. Dat maakt het er niet spannender op en daarnaast zou mijn trip onnodig duur worden. Ik blijf dus nog iets langer werken in Byron en dan heb ik nog een maandje om verder te reizen. Op 13 november land ik in de vroege ochtend weer op Schiphol, een dag voordat ik vorig jaar dit avontuur ben begonnen. Bel snackbar Royal alvast maar op, want het eerste wat ik ga doen als ik thuis kom is frikandellen eten. Graag één met véél mayo (je weet wel; dat zwarte bakje met meer mayo dan frikandel en dat je dan die frikandel uit de saus moet frunniken met je vieze, vette vingers). Doe er ook gelijk een frikandel speciaal bij... én vergeet de bitterballen niet! Mijn dank is groot!