Three kangaroos and a dick ;-)

In mijn vorige verhaaltje schreef ik dat ik in Newcastle was. Inmiddels zijn we alweer een paar weken verder en ben ik iets verder richting het noorden gereisd.

Mijn tijd in Newcastle heb ik als dubbel ervaren. Ik heb hele leuke mensen ontmoet, maar het was niet de plaats waar ik me op mijn gemak voelde. Naast het feit dat het weer niet echt meewerkte ben ik in Newcastle ook geconfronteerd met een kant van het backpacken, die ik nog niet eerder had meegemaakt; de graaicultuur! In het hostel waar ik verbleef waren zoveel backpackers zonder geld. Sommigen hadden letterlijk geen dollar meer om nog een pakje noodles te kunnen kopen. Deze mensen waren dan ook blij met het 'free food' dat andere backpackers achterlieten in het hostel. Vergeten, of gewoon omdat ze het niet mee wilden slepen tijdens het vervolg van hun trip. Er was een jongen die echt leefde van het achtergelaten eten. Echt heel triest; hij at droge wraps, waarvan de verpakking al meer dan een maand open was... je kunt wel raden hoe die wraps eruit zagen; knetterhard en alleen al door ze aan te raken braken ze in 100 stukken... ik was ervan overtuigd dat er behalve de 'multigrains' ook nog iets anders doorheen groeide... brrrr, m'n maag draaide ervan om. Toen hij 's avonds noodles zat te eten zei hij: 'eindelijk een keer een goede maaltijd'! Sure! Verder werd er gewoon 'droge' pasta gegeten, of met een beetje geluk had iemand nog wat pesto achtergelaten. De backpackers begonnen om steeds meer te vragen; een fles water, noodles, pasta, brood, sigaretten... En dat alles met het motto; sharing is caring... Het ergste was nog dat er werd gestolen. Volle tassen met eten verdwenen. Hadden mensen net voor $30 of $40 eten gehaald en de volgende dag was het weg. Triest! 

Wat ik zo vreemd vond is dat de meeste backpackers de kans om wat geld te kunnen verdienen aan zich voorbij lieten gaan. Er werden mensen gezocht om in een foodtruck te werken tijdens een concert. We konden $150,- verdienen op een dag. Ik heb heel wat mensen gevraagd, maar niemand wilde. Krijg je als antwoord dat je wel erg wanhopig moet zijn om te gaan werken voor $15,- per uur. Dat kan wel zo zijn, maar als je de hele dag op de bank blijft liggen weet je zeker dat je niks verdient! Ik ben uiteindelijk wel gaan werken in de foodtruck. Het was trouwens gewoon een snackkar, maar omdat er een grote truck voor gebruikt wordt om het ding te vervoeren noemden ze het een foodtruck ;-) Het was een vrij bijzondere ervaring. Hard werken; als we twee seconden de andere kant op keken werd er al iets van gezegd, nauwelijks tijd om te eten of om naar de wc te kunnen, brandblaren op de handen... We werden echt als slaven behandeld. Niet goed, maar de muziek maakte veel goed. En ik vond het leuk om een beetje te dollen met de klanten. Van het geld kon ik toch weer een week leven ;-)

Omdat ik in Newcastle werkte in ruil voor gratis accommodatie had ik eigenlijk twee weken moeten blijven. Ik werd echter met de dag ongelukkiger. Na ruim een week heb ik mijn spullen bij elkaar gepakt. Het bleek geen probleem om eerder te vertrekken omdat er genoeg schoonmakers waren. Ik besloot om een paar dagen te gaan kamperen. Een goed idee, zo bleek achteraf! Het weer was super, de camping naast het strand, een zwembad met spa... Ik heb een paar dagen heerlijk gerelaxt. 

Samen met een Duits reisgenootje ben ik verder richting het noorden gereisd. De start was niet zo goed want cycloon Debbie bleek ook wat sporen te hebben nagelaten in New South Wales. Veel regen met wateroverlast tot gevolg. De treinen reden niet! Balen! Terug naar het hostel in Newcastle en uiteindelijk besloten we met een (veel te dure) bus richting Port Macquarie te reizen. Daar kwamen we in de nacht aan. We besloten om  twee nachten te blijven, maar we werden toch een beetje teleurgesteld. Het weer was namelijk nog steeds niet geweldig en er was weinig te zien in het stadje. 's Avonds, toen we aan het koken waren, raakten we aan de praat met een Frans meisje. Zij had een auto en zou de volgende dag ook verder reizen. Ze vroeg of we met haar mee wilden en die kans grepen we met beide handen aan. Tassen gepakt, kampeerspullen paraat; op naar een nieuw avontuur. Eindelijk liet het zonnetje zich ook weer zien. Wat een prachtige dag hebben we gehad; naar de vuurtoren geweest in Port Macquarie met uitzicht op een eindeloos strand, een wandeling gemaakt richting een verlaten strandje in South West Rocks, kippetjes braden op onze eigen gefabriceerde bbq! Super! We sliepen in een nationaal park, waar je alleen een 'fee' betaald voor het onderhoud en dergelijke. Geen douche en water. Back to basic dus. 

De volgende dag werden we gewekt door het zonnetje. De kangoeroes huppelden om ons heen. Zo leuk! Verderop was een man de kangoeroes brood aan het voeren. We besloten even een kijkje te nemen. De kangoeroes waren totaal niet verlegen. Het oude mannetje trouwens ook niet... zijn badjas viel open en hij deed er naar mijn idee net iets te lang over om hem weer dicht te knopen. We besloten dat we genoeg 'kangoeroes' hadden gezien haha! Wat hebben we gelachen; 'three kangaroos and a dick'! Nadat we alles weer hadden ingepakt hebben we National Park Dorrigo bezocht. Het was een regenachtig dagje dus we konden niet echt genieten van het uitzicht, maar wel van de watervallen tijdens een mooie wandeling. 's Avonds sliepen we in een hostel vanwege de regen. 

In het hostel waar we verbleven konden we gratis kajaks en surfborden huren. De volgende dag zijn we dus met een groepje wezen kajakken. Ik heb ook het stand up paddling uitgeprobeerd. Super leuk! Verder hebben we deze dag weinig bijzonders gedaan. Een beetje gewinkeld en 's avonds weer op zoek naar een camping. Omdat het uur ook hier inmiddels is verzet (wintertijd ;-)) is het al vroeg donker. Snel onze kampeerplek 'inrichten', kangoeroe steak op de bbq en wederom genieten.

Tijdens dag 4 van ons tripje werd goed zichtbaar wat al het noodweer hier heeft aangericht. Wat een rivier had moeten zijn was veranderd in een groot meer... Huizen onder water.... We hadden geluk want de weg was net weer vrijgegeven. De dagen daarvoor had alles blank gestaan. Uiteindelijk zijn we in één keer richting Byron Bay gereden. Het was nog maar een paar uurtjes vanaf Grafton. We hebben nog wel een kijkje genomen in Yamba, maar helaas was het erg bewolkt en regenachtig. We waren dus snel weer vertrokken uit dit plaatsje. Inmiddels werd het ook een beetje frustrerend dat we moeilijk konden communiceren met elkaar. Ik realiseerde me dat mijn Engels zo slecht nog niet is ;-) Het was dan ook goed dat ons avontuur voorbij was, eenmaal aangekomen in Byron Bay. Ik had weer even ruimte voor mezelf nodig én had behoefte aan Engels sprekende mensen om me heen ;-) 

Inmiddels ben ik druk aan het solliciteren want helaas heb ik nog steeds geen werk gevonden. Morgen heb ik een 'trial' in een hotel, dus fingers crossed!