I need a dollar... a dollar is what I need!

Canberra is de hoofdstad van Australië, maar wat is het daar vreselijk saai zeg. Ik heb deze tussenstop gemaakt omdat ik geen zin had om in een keer naar Melbourne te reizen (duurde 12 uur). De twee dagen in Canberra waren trouwens wel super relaxt; ik had een fijn hostel, goed bed en nog belangrijker; geen beestjes! Het enige 'spannende' wat ik in Canberra heb gedaan is een wandeling op Mount Ainslie. Niet echt een hotspot, maar wel een pittige klim voor een beginner! 

Door naar Melbourne; de nachtbus was geen succes (ik werd in mijn stoel geplet door de buurvrouw), maar in Melbourne heb ik me prima vermaakt. Naar het strand geweest in st. Kilda, pinguïns gespot en een stadswandeling gemaakt samen met een andere Dutchie. Was leuk! 

Phillip Island was mijn volgende bestemming. Dit is een populaire hotspot vanwege de vele pinguïns die er 's avonds op het eiland te zien zijn. Omdat ik er wel even behoefte aan had om wat langer op een plek te zijn en om mijn bankrekening aan te vullen wilde ik hier gaan werken. De dollars vliegen de portemonnee uit. Echter na een paar dagen had ik het wel weer gezien op Phillip Island. De natuur en de stranden waren echt wel mooi, maar in de buurt van het hostel was niets te doen. De bus naar de dichtstbijzijnde grote supermarkt ging maar vier of vijf keer per dag. Vandaag dus weer verder, zonder een pinguïn gezien te hebben. Dat blijkt op Phillip Island namelijk een grote commerciële show te zijn; je moet een ticket kopen voor 25 dollar (pick up service vanaf het hostel kost nog eens 40 dollar extra) waarmee je vanaf een stoeltje pinguïns kunt zien. Voor een 'VIP-stoel' betaal je natuurlijk nog veel meer... Ik had het geld er niet voor over. 

Geen pinguïns, maar wel mijn eerste walibi's en kangoeroes in het wild gespot. Toen ik aankwam heb ik gelijk een van de mooiste wandelingen op het eiland gemaakt, zo werd mij verteld. Ik vond het jammer dat ik eerst een uur over een fietspad moest lopen naar de plek waar de route begon, dus besloot voor het strand te gaan en de route halverwege op te pikken... Zo her en der waren er wel wat mensen op het strand, maar op een gegeven moment liep ik daar alleen... prachtige omgeving maar best raar, want er was mij verteld dat de route erg populair is. Aangekomen bij het 'look out point' van de route had ik goede hoop weer wat mensen te treffen. Ik nam het trapje omhoog... Smal zandpad, bomen, struiken, geritsel, warm... alleen... de angst sloeg me om het hart toen ik daar na een paar honderd meter nog steeds alleen rondliep. Ik snapte er niks van... dit was toch de goede route? In de wetenschap dat ik daar ook slangen zou kunnen tegenkomen werd ik toch wel een beetje onrustig... (of voor de lezers die mij nog niet zo goed kennen; ik kreeg het Spaans benauwd).

Uiteindelijk kwam natuurlijk alles goed; na nog een paar honderd meter waren daar mijn drie Aziatische vrienden... Althans, ik kende ze niet, maar op dat moment waren ze mijn beste maatjes. Wat een opluchting! Ze waren wezen vissen in the middle of nowhere. Ik ben met hen mee terug gelopen en heb zo toch nog kunnen genieten van al het moois om me heen! 

Inmiddels ben ik aangekomen in Torquay, ongeveer 100 km vanaf Melbourne. Een rustig plaatsje, waar ik weer een poging ga doen om te werken. De dollars weer aanvullen en dan staat the Great Ocean Road op het programma. Heb er nu al zin in!